Het dorpje Angliberi ziet er op het eerste gezicht uit als een gemiddeld Germaans dorp zoals je er zo veel zag in die tijd. Een klein onbeduidend dorpje waar de bewoners in harmonie met elkaar samenleven.

Maar als je beter zou kijken… de bewoners zou leren kennen en je zou kunnen integreren in dit kleine, lieftallige dorpje, met z’n schattige huisjes, vriendelijke bewoners en de prachtige natuur, dan kom je achter vele geheimen… Geheimen die de bewoners van Angliberi niet aan de grote klok – als ze die in die tijd al zouden hebben – willen hangen…

Als je beter zou kijken zou je zien waar het in het dorp allemaal om draait… Het draait hier namelijk om de prachtige vrouwen die Angliberi rijk is. Dit zijn niet zomaar vrouwen, maar het is een illuster dames genootschap. Dit genootschap wordt ook wel “de kring van de Engel van Angliberi” genoemd.  Aan het hoofd van dit genootschap staat Vrouwe Giselda. Zij werd het orakel van Angliberi genoemd. Maar deze gave bleef onder de bewoners van Angliberi als een goed geheim bewaakt.

Maar het is niet alleen Vrouwe Giselda die voorspellende gaven heeft, alle vrouwen uit het dorp vormen samen de Kring van de Engel van Angliberi. Als het genootschap samen is en ze de elementen van de natuur samen brengen, krijgen ze inzicht in dat wat nog gaat komen. De mannen in het dorp zijn erg beschermend naar de dames toe en beschermen hun met hand en tand.

Het genootschap komt niet vaak te samen om een profetie op te roepen, want dat kost erg veel kracht, maar als Vrouwe Giselda met haar innerlijke oog naderend onheil voelt, roept ze de dames samen voor een visionair ritueel, hopende dat ze voldoende informatie krijgen om het naderende onheil te ontlopen. De boodschap van de Engel van Angliberi is echter erg vaag, maar de onderliggende boodschap is wel helder: Angst komt naar Noorden, angst komt naar Angliberi!

De zomer ging over op de herfst en de profetie was al een klein beetje op de achtergrond geraakt. Niks raars of akeligs was er gebeurd en het leven in Angliberi ging gewoon rustig door, zoals dat altijd gaat in een klein dorpje.  In de laatste week van oktober, toen er een klein groepje reizigers aanklopten bij de poort van Angliberi om te vragen of ze een paar dagen konden rusten, waren de bewoners ook nog niet zo in paniek of gealarmeerd.

De vreemdelingen slaan hun magere kampement op aan de rand van Angliberi, vlak bij de Herberg waar Anna werkt en woont. Het verlegen meisje werkt hard en nu er ook nog een paar extra gasten bij komen heeft ze het razend druk.

Naarmate het gezelschap al een paar dagen in het dorp verblijft worden ze wat vrijer en vooral in de herberg zijn ze losser na mate de bier en sterke drank vloeit. Ze zijn niet bewust van de verlegen herbergierster die zwijgzaam haar werk doet en vooral een beetje onzichtbaar wil zijn voor die wilde mannen… Ze voorziet haar gasten van drankjes en hapjes en verdwijnt dan weer naar de achtergrond… Althans dat denken de heren, echter ontgaat Anna helemaal niks. Ze hoort dan ook flarden van gesprekken die haar helemaal niet aan staan. Romeinen die heel Germanië overheersen, Keizer Augustus als overal heerser, de grootste keizer die men ooit heeft gezien… Grens met Nomagus (Nijmegen)…

Anna vertrouwd het niet en bespreekt het met de opzichter Aldrik. Aldrik verdwijnt direct en hij probeert informatie over deze groep  reizigers in te winnen.

Ondertussen wordt iedereen in het dorp ingelicht over wat Anna heeft gehoord en zowel de dames van de kring als de beschermende heren zijn alert… de dreiging van de Profetie is voelbaar.

Nu is het dus zaak dat deze vreemdelingen in Angliberi blijven, totdat ze erachter zijn wat hun doel van de reis is en of de profetie op deze groep slaat en ze actie moeten ondernemen.

Vanaf dat moment worden de vreemdelingen meer in de gaten gehouden,  subtiel probeert iedereen in contact te komen met de mannen. Anna schenkt iets sterkere drank, zodat ze wat loslippiger worden, Diana schenkt ze heerlijk vers jonge bokken vlees, Silke probeert met haar runen de waarheid te achterhalen, Sigrid verleidt de mannen met heerlijke vis. Geertruida is zeer schappelijk met het opkopen van wat onzinnige snuisterijen en geeft ze wat handige attributen voor onderweg en ook Beowulf zorgt voor wat nieuw gereedschap en repareert het één en ander.

Archibald en Giselda houden zicht wat meer op de achter grond en proberen samen erachter te komen wat deze mannen werkelijk van plan zijn.

Het is uiteindelijk toch die kleine Anna die achter de geheimen komt. Zij heeft al snel door dat er een man is die wat onzeker overkomt en wat schuchter is. Het is Julius. Zij weet hem te verleiden en ze komt erachter wie de leider is van de groep is en dat ze echt met een missie onderweg zijn en dat ze naar Nomagus moeten lopen. Anna stelt hem gerust dat ze hier nog wel eventjes mogen blijven en dat zo heel goed voor hem zal zorgen… Dat vind Julius wel fijn, want hij is zeer gesteld op de mooie Anna. Hij wil dolgraag wat langer blijven bij haar, het liefst gaat hij helemaal niet meer verder… Angliberi bevalt hem wel.

Ondertussen is Aldrik ook weer terug met informatie. Hij is er achter gekomen dat deze groep vanuit het oosten naar Angliberi is gekomen, op een snelle en zeer onopvallende manier zich van dorp naar dorp verplaatsen… weinig met anderen praten… Bij de grens met NieuwSkansk overgestoken naar de Niedersaksen… Zijn vermoedens worden bevestigd als hij hoort wat Anna allemaal te weten is gekomen. Deze vreemdelingen zijn boodschappers… en het is aan de Angliberi’s om achter de boodschap te komen en te voorkomen dat de boodschap niet terecht komt in Nomagus.

Het is wederom de dappere kleine Anna, die ondertussen op zeer goede voet met de mannen is komen te staan en op de avond – 30 oktober 40 – neemt ze een dapper besluit. Ze zal de hoofdman verleiden en proberen met hem in zijn tent terecht te komen…

Ze schenkt die avond gulzig! De Glazen voller, de percentages alcohol hoger, kortom de meeste mannen lagen al onder tafel, maar de grote sterke Varus uiteraard nog niet. Varus is echter wel toe aan een vrouwelijk verzetje en als Anna zich zo vrijwillig aanbiedt kan hij geen nee zeggen. Anna gaat met hem mee naar de tent. Daar nemen ze nog een drankje. Anna neemt een grote gok en vergiftigd het drankje van Varus. Varus zal het daglicht nooit meer zien…

Anna vind belangrijke papieren en ze neemt alles mee wat belangrijk lijkt. Onderweg komt ze Aldrik tegen en ze verteld wat ze gedaan heeft. Aldrik snelt naar de tent en neemt het levenloze lichaam mee van de grote man. Hij verbergt het goed.

Anna brengt al het bewijs naar Giselda om te ontcijferen en gaat dan weer snel terug naar de herberg.

De volgende dag worden de anderen wakker (met een enorme kater). Anna doet ook net alsof ze net wakker wordt en gaat boos en driftig opruimen. De mannen pakken hun spullen en gaan terug naar hun kampement. Daar komen ze erachter dat hun hoofdman niet aanwezig is… Ze doorzoeken zijn tent, maar ook alle officiële  papieren zijn weg. Hoe moeten ze nou kenbaar maken wat er allemaal gebeurd is bij Teutoburgerwoud? De grote leider Varus wist precies bij wie ze moesten zijn en vooral waar. Zij waren maar simpele soldaten die zich niet meer konden identificeren en ze verloren alle moed. Ze hebben nog een aantal dag gewacht, maar hun legerleider kwam niet meer terug en ook de Angliberi’s hadden de grote man niet meer gezien. Na een paar dagen hebben ze hun spulletjes gepakt en zijn verder door gelopen, behalve Julius…  Julius is altijd in Angliberi blijven wonen. Samen met Anna runden ze samen de herberg.

De andere 3 mannen zijn weggegaan en hebben zich waarschijnlijk ergens gevestigd in Friesland. In ieder geval komen we hun namen nergens meer voor in de geschiedenis.

En het lichaam van Varus… Ze hebben de legerleider netjes begraven, achter in de bossen van Angliberi. Uit het zicht van iedereen, maar het lichaam van Varus heeft wel rust gekregen. Helaas gaat hij nu wel de boeken in als de grote verliezer van de slag bij Teutoburgerwoud… Zijn vriend keizer Augustus was zo teleurgesteld dat hij de dag dat ze verloren tot nationale rouwdag hebben uitgeroepen.